HUNAR HAQIDA ERTAK Burungi zamonda bir podshoh bo\'lgan ekan. U bir kambag\'alning qiziga uylanmoq- chi bo\'lib, sovchi yuboribdi. Sovchilar kelib, podshohning niyatini qizga aytishibdi. Qiz sovchilarga: - Podshohga aytinglar, olmoqchi bo\'lsa, men ham roziman. Lekin podshoh bir hunar bilsagina, tegaman, bilmasa- o\'rgansin, - debdi. Sovchilar podshohning oldiga kelib qizning shartini aytishibdi. Podshoh bu gapni eshitib, avval ach- chiqlanibdi, so\'ng o\'ylanib turib, qizning gapi ta\'sir qilibdi: \"Podshohligim hunar emas ekan-da. Xayr, hunar ham o\'rganay\", deb o\'z o\'rniga vazirini qoldirib, hunar axtarib chiqib ketibdi. Hamma hunarlarni ko\'ribdi, oxiri gi- lamchilik ma\'qul bo\'libdi. Gilam to\'qiydigan bir yaxshi ustani topib, unga shogird tushib- di. Uch yil-u uch oy deganda gilam to\'qish- ni o\'rganibdi. Bir gilam to\'qib qizning uyiga yuboribdi. \"Hunar o\'rgandik, shartini bajar- dik\", debdi. Qiz: - Podshoh shartni bajargan bo\'lsa, men ham so\'zimda turibman, - debdi. Podshoh to\'y-tomosha qilib, qizga uyla- nibdi. Om Kunlardan bir kuni mamlakatdagi sav- dogarlar, katta-katta boylardan bir qancha- si g\'oyib bo\'libdi. Qancha axtarishmasin, baribir ularning daragini topisholmabdi. Bu xabar podshohga yetib kelibdi. Podshoh: \"Bularni o\'zim axtarayin, shaharda bir sir borga o\'xshaydi, buni bilmasam bo\'lmaydi\", deb podshohlik kiyimlarini yechib, boshqa kiyimlar kiyib, kechasi xalq uxlagandan ke- yin shaharni aylanmoqchi bo\'lib saroydan chiqib ketibdi. Aylanib yursa, uzoqdan bir chiroq ko\'rinibdi. Podshoh to\'g\'ri shu chiroq ko\'ringan joyga borsa, bir oshxona ekan. Oshxonaning ichida ko\'p odam ovqat yeb o\'tirgan ekan. Eshikni ochib qarashi bilan oshxona egasining ko\'zi unga tushibdi va: Nima ishingiz bor? - deb so\'rabdi. Podshoh: Qornim och, ovqat yemoqchiman, - debdi. Oshxona egasi: Qani, ichkari kiring, to\'rga o\'ting, - deb podshohni ichkari xonaga olib kiribdi. Podshoh to\'rga o\'tayotib yerto\'laga tushib ketibdi. Qarasa, ro\'parasida bir kishi turibdi. U ki- shi podshohni sudrab ichkari bir xonaga olib kiribdi. Xonada odam juda ko\'p ekan. Pod- shohning ko\'ngliga g\'ulg\'ula tushibdi. Bir ki- shi o\'tirgan yeridan shartta turib, qo\'lida kat- ta pichoq: \"Qani, hozir navbat kimniki?\" deb to\'g\'ri podshohning oldiga kelib, uni so\'ymoq- chi bo\'libdi. Podshoh esankirab qolibdi: - Sizlar kimsizlar?! Sizlarga jon kerakmi, mol kerakmi, pul kerakmi? - debdi. Ular: Bizga jondan boshqa bari kerak, u bo\'lmasa, jon kerak, hozir sening kallang kerak, deyishibdi. Podshoh: - Pul, mol topib bersam bo\'ladimi? - debdi. Ular: - Bo\'ladi, - deyishibdi. Podshoh: - Unday bo\'lsa, bir hunar ko\'rsataman, mening aytganimni qilasizlar. Men bir gilam to\'qib beraman, shuni podshohga olib bor- sanglar, ming tilla beradi, - debdi. Ular: - Qani, hunaringni ko\'raylik, - deyishibdi. Podshoh u kerak, bu kerak deb gilam to\'qish uchun kerakli narsalarni aytibdi. Haligi odamlar bozorga borib, podshoh ayt- gan narsalarni olib kelishibdi. Podshoh gilam to\'qishga kirishibdi. Gilamni to\'qib bo\'lgach: Mana bu gilamni podshohga olib bo- ringlar. Podshoh sizlarga ming tilla beradi, - debdi. Haligi odamlar gilamni podshoh saro- yiga olib borishibdi. Saroydan bir mahram chiqib, gilamni ichkariga olib kirib, vazir- ga ko\'rsatibdi. Bular podshohning yo\'qolib qolganidan jig\'ibiyron bo\'lib yurgan ekan. Maslahatlashib, gilamni podshohning xo- tiniga ko\'rsatibdilar. Malika eri to\'qigan gi- lamni tanib, uni keltirgan odamlarga ming tilla berib yuborib, orqasidan odam qo\'yibdi. O\'g\'rilar tillalarni olib, suyunib to\'g\'ri oshxo- naga kirib boribdi. Orqasidan poylab kelgan odam vazirga xabar beribdi. Vazir askarlar bilan kelib, oshxonani o\'rab, ichkariga kirib podshohni topibdi. Podshoh tutqunlikdagi odamlarning barchasini ozod qilibdi. Odam o\'g\'rilarining qo\'llarini bog\'latib, saroyga kel- tiribdi hamda hammasini qatl qilibdi. O\'zbek xalq ertagi



ПОМОГИТЕ ПОЖАЛУЙСТА ПЕРЕВЕСТИ НА РУССКИЙ
​